حزقیال-باب هفدهم Ezekiel-17

دو عقاب و تاک  

۱ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۲ «ای پسر انسان، معمّایی بیاور و مَثَلی دربارة خاندان اسرائیل بزن.» 
۳ «و بگو خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید: عقاب بزرگ که بالهای سِتُرگ و نَیهای دراز پر از پرهای رنگارنگ دارد به لبنان آمد و سر سرو آزاد را گرفت.» 
۴ و سر شاخه‌هایش را کنَدِه، آن را به زمین تجارت آورده، در شهر سوداگران گذاشت. 
۵ و از تخم آن زمین گرفته، آن را در زمین باروری نهاد و نزد آبهای بسیار گذاشته، آن را مثل درخت بید، غرس نمود. 
۶ و آن نمّو کرده، مَوِ وسیعِ کوتاه قدّ گردید که شاخه‌هایش بسوی او مایل شد و ریشه‌هایش در زیر وی می‌بود. پس موی شده شاخه‌ها رویانید و نهالها آورد. 
۷ و عقاب بزرگ دیگری با بالهای سترگ و پرهای بسیار آمد و اینک این مو ریشه‌های خود را بسوی او برگردانید و شاخه‌های خویش را از کرْته‌های بستان خود بطرف او بیرون کرد تا او وی را سیراب نماید. 
۸ در زمین نیکو نزد آبهای بسیار کاشته شد تا شاخه‌ها رویانیده، میوه بیاورد و مَو قشنگ گردد. 
۹ بگو که خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید: پس آیا کامیاب خواهد شد؟ آیا او ریشه‌هایش را نخواهد کند و میوه‌اش را نخواهد چید تا خشک شود؟ تمامی برگهای تازه‌اش خشک خواهد شد و بدون قوّت عظیم و خلق بسیاری از ریشه‌ها کنده خواهد شد. 
۱۰ «اینک غرس شده است امّا کامیاب نخواهد شد. بلکه چون باد شرقی بر آن بوزد، بالّکل خشک خواهد شد و در بوستانی که در آن رویید پژمرده خواهد گردید.» 
۱۱ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۱۲ «به این خاندان متمرّد بگو که آیا معنی این چیزها را نمی‌دانید؟ بگو که اینک پادشاه بابل به اورشلیم آمده، پادشاه و سرورانش را گرفت و ایشان را نزد خود به بابل برد. 
۱۳ و از ذریه ملوک گرفته، با او عهد بست و او را قسم داد و زور آوران زمین را بُرد. 
۱۴ تا آنکه مملکت پست شده، سربلند نکند امّا عهد او را نگاه داشته، استوار بماند. 
۱۵ «و لیکن او از وی عاصی شده، ایلچیان خود را به مصر فرستاد تا اسبان و خلق بسیاری به او بدهند. آیا کسی که این کارها را کرده باشد، کامیاب شود یا رهایی یابد؟ و یا کسی که عهد را شکسته است خلاصی خواهد یافت؟» 
۱۶ خداوند یهُوَه می‌گوید: «به حیات خودم قَسَم که البتّه در مکان آن پادشاه که او را به پادشاهی نصب کرد و او قَسَم وی را خوار شمرده، عهد او را شکست یعنی نزد وی در میان بابل خواهد مرد.» 
۱۷ و چون سنگرها بر پا سازند و برجها بنا نمایند تا جانهای بسیاری را منقطع سازند، آنگاه فرعون با لشکر عظیم و گروه کثیر او را در جنگ اعانت نخواهد کرد. 
۱۸ «چونکه قَسم را خوار شمرده، عهد را شکست و بعد از آنکه دست خود را داده بود، همه این کارها را بعمل آورد، پس رهایی نخواهی یافت.» 
۱۹ بنابراین خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: «به حیات خودم قسم که سوگند مرا که او خوار شمرده و عهد مرا که شکسته است البتّه آنها را بر سر او وارد خواهم آورد.» 
۲۰ و دام خود را بر او خواهم گسترانید و او در کمند من گرفتار خواهد شد و او را به بابل آورده، در آنجا بر وی درباره خیانتی که به من ورزیده است محاکمه خواهم نمود. 
۲۱ «و تمامی فراریانش با جمیع افواجش از شمشیر خواهند افتاد و بقیه ایشان بسوی هر باد پراکنده خواهند شد و خواهید دانست که من که یهُوَه می‌باشم این را گفته‌ام.» 
۲۲ خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید: «من سرِ بلند سرو آزاد را گرفته، آن را خواهم کاشت و از سر اغصانش شاخه تازه کنده، آن را بر کوه بلند و رفیع غرس خواهم نمود.» 
۲۳ آن را بر کوه بلند اسرائیل خواهم کاشت و آن شاخه‌ها رویانیده، میوه خواهد آورد. و سرو آزاد قشنگ خواهد شد که هر قِسم مرغان بالدار زیر آن ساکن شده، در سایه شاخه‌هایش آشیانه خواهند گرفت. 
۲۴ «و تمامی در ختان صحرا خواهند دانست که من یهوه درخت بلند را پست می‌کنم و درخت پست را بلند می‌سازم و درخت سبز را خشک و درخت خشک را بارور می‌سازم.» 
«من که یهُوَه هستم این را گفته‌ام و بجا خواهم آورد.»