دوم سموئیل-باب بیست و دوم 2Samuel-22
۱ و داود در روزی که خداوند او را از دست جمیع دشمنانش و از دست شاؤل رهایی داد، کلمات این سرود را برای خداوند انشا نمود.
۲ و گفت: «خداوند صخرة من و قلعة من و رهانندة من است.»
۳ خدای صخرة من که بر او توکل خواهم نمود، سپر من و شاخ نجاتم، برج بلند و ملجای من، ای نجات دهندة من، مرا از ظلم خواهی رهانید.
۴ خداوند را که سزاوار کلِّ حمد است، خواهم خواند. پس از دشمنان خود خلاصی خواهم یافت.
۵ زیرا که موجهای موت مرا احاطه نموده، و سیلهای عصیان مرا ترسانیده بود.
۶ رَسَنهای گور مرا احاطه نمودند. دامهای موت مرا دریافتند.
۷ در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش دعا نمودم، و او آواز مرا از هیکل خود شنید و استغاثة من به گوش وی رسید.
۸ آنگاه زمین متزلزل و مرتعش گردید و اساسهای آسمان بلرزیدند و از حدّت خشم او متحرک گردیدند.
۹ از بینی وی دود متصاعد شد و از دهان او آتش سوزان درآمد و اخگرها از آن افروخته گردید.
۱۰ و او آسمانها را خم کرده، نزول فرمود و تاریکی غلیظ زیر پایهایش بود.
۱۱ بر کروبین سوار شده، پرواز نمود، و بر بالهای باد نمایان گردید.
۱۲ ظلمت را به اطراف خود سایبانها ساخت، و اجتماع آبها و ابرهای متراکم افلاک را.
۱۳ از درخشندگی‌ای که پیش روی وی بود، اخگرهای آتش افروخته گردید.
۱۴ خداوند از آسمان رعد نمود و حضرت اعلی آواز خویش را مسموع گردانید.
۱۵ تیرها فرستاده، ایشان را پراکنده ساخت و برق را جهانیده، ایشان را سراسیمه گردانید.
۱۶ پس عمق‌های دریا ظاهر شد و اساسهای ربع مسکون منکشف گردید، از توبیخ خداوند و از نفخة باد بینی وی.
۱۷ از اعلی علّیین فرستاده، مرا گرفت و از آبهای بسیار مرا بیرون کشید.
۱۸ مرا از دشمنان زور آورم رهایی داد، و از مبغضانم، چونکه از من قویتر بودند.
۱۹ در روز شقاوت من، ایشان مرا دریافته بودند، لیکن خداوند تکیه گاه من بود.
۲۰ مرا به مکان وسیع بیرون آورد و مرا خلاصی داد چونکه به من رغبت می‌داشت.
۲۱ پس خداوند مرا به حسب عدالتم جزا خواهد داد، و به حسب پاکیزگی دستم مرا مکافات خواهد رسانید.
۲۲ زیرا که طریق‌های خداوند را حفظ نمودم و از خدای خویش عصیان نورزیدم.
۲۳ چونکه جمیع احکام او در مدّ نظر من است و از فرایض او انحراف نورزیدم.
۲۴ و به حضور او کامل شدم و از عصیان ورزیدن، خویشتن را بازداشتم.
۲۵ بنابراین خداوند مرا به حسب عدالتم جزا داد و بر حسب صداقتی که در نظر وی داشتم.
۲۶ با شخص رحیم، خویشتن را رحیم خواهی نمود و با مرد کامل با کاملیت رفتار خواهی کرد.
۲۷ با شخص طاهر به طهارت عمل خواهی نمود و با کج خُلقان مخالفت خواهی کرد.
۲۸ و قوم مستمند را نجات خواهی داد. اما چشمان تو بر متکبران است تا ایشان را پَست گردانی.
۲۹ زیرا که تو ای خداوند، نور من هستی و خداوند، تاریکی مرا به روشنایی مبدل خواهد ساخت.
۳۰ زیرا که به استعانت تو بر لشکری تاخت آوردم و به مدد خدای خود بر حصارها جست و خیز نمودم.
۳۱ و اما خدا، طریق وی کامل است؛ و کلام خداوند مُصفّا؛ و او برای جمیع متوکلانش سپر می‌باشد.
۳۲ زیرا کیست خدا غیر از یهُوَه؟ و کیست صخره غیر از خدای ما؟
۳۳ خدا قلعة استوار من است. و طریق مرا کامل می‌سازد.
۳۴ و پایهایم را مثل پای غزال می‌گرداند، و مرا بر مکانهای بلندم برپا می‌دارد.
۳۵ دستهای مرا به جنگ تعلیم می‌دهد، و به بازوی خود کمان برنجین را می‌کشم.
۳۶ و سپر نجات خود را به من خواهی داد، و لطف تو مرا بزرگ خواهد ساخت.
۳۷ قدمهای مرا در زیر من وسعت دادی که پایهایم نلغزید.
۳۸ دشمنان خود را تعاقب نموده، ایشان را هلاک خواهم ساخت، و تا نابود نشوند بر نخواهم گشت.
۳۹ ایشان را خراب کرده، خُرد خواهم ساخت تا دیگر برنخیزند، و زیر پایهایم خواهند افتاد.
۴۰ زیرا کمر مرا برای جنگ به قوّت خواهی بست، و آنانی را که به ضدّ من برخیزند در زیر من خم خواهی ساخت.
۴۱ و دشمنانم را پیش من منهزم خواهی کرد تا خصمان خود را منقطع سازم.
۴۲ فریاد بر می‌آورند، اما رهاننده‌ای نیست؛ و به سوی خداوند، لیکن ایشان را اجابت نخواهد کرد.
۴۳ پس ایشان را مثل غبار زمین نرم می‌کنم و مثل گل کوچه‌ها کوبیده، پایمال می‌سازم.
۴۴ و تو مرا از مخاصمات قوم من خواهی رهانید، و مرا برای سرداری امت‌ها حفظ خواهی کرد، و قومی را که نشناخته بودم، مرا بندگی خواهند نمود.
۴۵ غریبان نزد من تذلّل خواهند کرد و به مجرد شنیدن من، مرا اطاعت خواهند نمود.
۴۶ غریبان پژمرده خواهند گردید و از مکانهای مخفی خود با ترس بیرون خواهند آمد.
۴۷ خداوند زنده است و صخرة من متبارک و خدای صخرة نجات من متعال باد.
۴۸ ای خدایی که برای من انتقام می‌کشی و قومها را زیر من پست می‌سازی،
۴۹ و مرا از دست دشمنانم بیرون می‌آوری و بر مقاومت کنندگانم مرا بلند می‌گردانی. تو مرا از مرد ظالم خلاصی خواهی داد.
۵۰ بنابراین ای خداوند، تو را در میان امت‌ها حمد خواهم گفت، و به نام تو ترنّم خواهم نمود.
۵۱ «نجات عظیمی برای پادشاه خود می‌نماید. و برای مسیح خویش رحمت را پدید می‌آورد. به جهت داود و ذریت وی تا ابدالآباد.»
۲ و گفت: «خداوند صخرة من و قلعة من و رهانندة من است.»
۳ خدای صخرة من که بر او توکل خواهم نمود، سپر من و شاخ نجاتم، برج بلند و ملجای من، ای نجات دهندة من، مرا از ظلم خواهی رهانید.
۴ خداوند را که سزاوار کلِّ حمد است، خواهم خواند. پس از دشمنان خود خلاصی خواهم یافت.
۵ زیرا که موجهای موت مرا احاطه نموده، و سیلهای عصیان مرا ترسانیده بود.
۶ رَسَنهای گور مرا احاطه نمودند. دامهای موت مرا دریافتند.
۷ در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش دعا نمودم، و او آواز مرا از هیکل خود شنید و استغاثة من به گوش وی رسید.
۸ آنگاه زمین متزلزل و مرتعش گردید و اساسهای آسمان بلرزیدند و از حدّت خشم او متحرک گردیدند.
۹ از بینی وی دود متصاعد شد و از دهان او آتش سوزان درآمد و اخگرها از آن افروخته گردید.
۱۰ و او آسمانها را خم کرده، نزول فرمود و تاریکی غلیظ زیر پایهایش بود.
۱۱ بر کروبین سوار شده، پرواز نمود، و بر بالهای باد نمایان گردید.
۱۲ ظلمت را به اطراف خود سایبانها ساخت، و اجتماع آبها و ابرهای متراکم افلاک را.
۱۳ از درخشندگی‌ای که پیش روی وی بود، اخگرهای آتش افروخته گردید.
۱۴ خداوند از آسمان رعد نمود و حضرت اعلی آواز خویش را مسموع گردانید.
۱۵ تیرها فرستاده، ایشان را پراکنده ساخت و برق را جهانیده، ایشان را سراسیمه گردانید.
۱۶ پس عمق‌های دریا ظاهر شد و اساسهای ربع مسکون منکشف گردید، از توبیخ خداوند و از نفخة باد بینی وی.
۱۷ از اعلی علّیین فرستاده، مرا گرفت و از آبهای بسیار مرا بیرون کشید.
۱۸ مرا از دشمنان زور آورم رهایی داد، و از مبغضانم، چونکه از من قویتر بودند.
۱۹ در روز شقاوت من، ایشان مرا دریافته بودند، لیکن خداوند تکیه گاه من بود.
۲۰ مرا به مکان وسیع بیرون آورد و مرا خلاصی داد چونکه به من رغبت می‌داشت.
۲۱ پس خداوند مرا به حسب عدالتم جزا خواهد داد، و به حسب پاکیزگی دستم مرا مکافات خواهد رسانید.
۲۲ زیرا که طریق‌های خداوند را حفظ نمودم و از خدای خویش عصیان نورزیدم.
۲۳ چونکه جمیع احکام او در مدّ نظر من است و از فرایض او انحراف نورزیدم.
۲۴ و به حضور او کامل شدم و از عصیان ورزیدن، خویشتن را بازداشتم.
۲۵ بنابراین خداوند مرا به حسب عدالتم جزا داد و بر حسب صداقتی که در نظر وی داشتم.
۲۶ با شخص رحیم، خویشتن را رحیم خواهی نمود و با مرد کامل با کاملیت رفتار خواهی کرد.
۲۷ با شخص طاهر به طهارت عمل خواهی نمود و با کج خُلقان مخالفت خواهی کرد.
۲۸ و قوم مستمند را نجات خواهی داد. اما چشمان تو بر متکبران است تا ایشان را پَست گردانی.
۲۹ زیرا که تو ای خداوند، نور من هستی و خداوند، تاریکی مرا به روشنایی مبدل خواهد ساخت.
۳۰ زیرا که به استعانت تو بر لشکری تاخت آوردم و به مدد خدای خود بر حصارها جست و خیز نمودم.
۳۱ و اما خدا، طریق وی کامل است؛ و کلام خداوند مُصفّا؛ و او برای جمیع متوکلانش سپر می‌باشد.
۳۲ زیرا کیست خدا غیر از یهُوَه؟ و کیست صخره غیر از خدای ما؟
۳۳ خدا قلعة استوار من است. و طریق مرا کامل می‌سازد.
۳۴ و پایهایم را مثل پای غزال می‌گرداند، و مرا بر مکانهای بلندم برپا می‌دارد.
۳۵ دستهای مرا به جنگ تعلیم می‌دهد، و به بازوی خود کمان برنجین را می‌کشم.
۳۶ و سپر نجات خود را به من خواهی داد، و لطف تو مرا بزرگ خواهد ساخت.
۳۷ قدمهای مرا در زیر من وسعت دادی که پایهایم نلغزید.
۳۸ دشمنان خود را تعاقب نموده، ایشان را هلاک خواهم ساخت، و تا نابود نشوند بر نخواهم گشت.
۳۹ ایشان را خراب کرده، خُرد خواهم ساخت تا دیگر برنخیزند، و زیر پایهایم خواهند افتاد.
۴۰ زیرا کمر مرا برای جنگ به قوّت خواهی بست، و آنانی را که به ضدّ من برخیزند در زیر من خم خواهی ساخت.
۴۱ و دشمنانم را پیش من منهزم خواهی کرد تا خصمان خود را منقطع سازم.
۴۲ فریاد بر می‌آورند، اما رهاننده‌ای نیست؛ و به سوی خداوند، لیکن ایشان را اجابت نخواهد کرد.
۴۳ پس ایشان را مثل غبار زمین نرم می‌کنم و مثل گل کوچه‌ها کوبیده، پایمال می‌سازم.
۴۴ و تو مرا از مخاصمات قوم من خواهی رهانید، و مرا برای سرداری امت‌ها حفظ خواهی کرد، و قومی را که نشناخته بودم، مرا بندگی خواهند نمود.
۴۵ غریبان نزد من تذلّل خواهند کرد و به مجرد شنیدن من، مرا اطاعت خواهند نمود.
۴۶ غریبان پژمرده خواهند گردید و از مکانهای مخفی خود با ترس بیرون خواهند آمد.
۴۷ خداوند زنده است و صخرة من متبارک و خدای صخرة نجات من متعال باد.
۴۸ ای خدایی که برای من انتقام می‌کشی و قومها را زیر من پست می‌سازی،
۴۹ و مرا از دست دشمنانم بیرون می‌آوری و بر مقاومت کنندگانم مرا بلند می‌گردانی. تو مرا از مرد ظالم خلاصی خواهی داد.
۵۰ بنابراین ای خداوند، تو را در میان امت‌ها حمد خواهم گفت، و به نام تو ترنّم خواهم نمود.
۵۱ «نجات عظیمی برای پادشاه خود می‌نماید. و برای مسیح خویش رحمت را پدید می‌آورد. به جهت داود و ذریت وی تا ابدالآباد.»
 |  |
دوم سموئیل-باب بیست و دوم 2Samuel-22
Reviewed by جواد
on
دوشنبه, آذر ۱۶, ۱۳۹۴
Rating:
Reviewed by جواد
on
دوشنبه, آذر ۱۶, ۱۳۹۴
Rating:
