اول سموئیل-باب بیست و هفتم 1Samuel-27

فرار داود  

۱ و داود در دل خود گفت: «الحال روزی به دست شاؤل هلاک خواهم شد. چیزی برای من از این بهتر نیست که به زمین فلسطینیان فرار کنم، و شاؤل از جستجوی من در تمامی حدود اسرائیل مأیوس شود. پس از دست او نجات خواهم یافت.» 
۲ پس داود برخاسته، با آن ششصد نفر که همراهش بودند، نزد اخیش بن مَعُوک، پادشاه جَتّ گذشت. 
۳ و داود نزد اخیش در جَتّ ساکن شد، او و مردمانش هر کس با اهل خانه‌اش، و داود با دو زنش اَخینُوعَمِ یزْرَعیلیه و اَبِیجایل کرْمَلیه زن نابال. 
۴ و به شاؤل گفته شد که داود به جَتّ فرار کرده است، پس او را دیگر جستجو نکرد. 
۵ و داود به اخیش گفت: «الآن اگر من در نظر تو التفات یافتم، مکانی به من در یکی از شهرهای صحرا بدهند تا در آنجا ساکن شوم. زیرا که بندة تو چرا در شهر دارالسلطنه با تو ساکن شود؟» 
۶ پس اخیش در آن روز صِقْلَغ را به او داد، لهذا صِقْلَغ تا امروز از آن پادشاهان یهوداست. 
۷ و عدد روزهایی که داود در بلاد فلسطینیان ساکن بود، یک سال و چهار ماه بود. 
۸ و داود و مردانش برآمده، بر جَشُوریان و جَرِزّیان و عَمالَقَه هجوم آوردند زیرا که این طوایف در ایام قدیم در آن زمین از شور تا به زمین مصر ساکن می‌بودند. 
۹ و داود اهل آن زمین را شکست داده، مرد یا زنی زنده نگذاشت و گوسفندان و گاوان و الاغها و شتران و رخوت گرفته، برگشت و نزد اخیش آمد. 
۱۰ و اخیش گفت: «امروز به کجا تاخت آوردید؟» داود گفت: «بر جنوبی یهودا و جنوب یرْحَمْئیلیان و به جنوب قینیان.» 
۱۱ و داود مرد یا زنی را زنده نگذاشت که به جَتّ بیایند، زیرا گفت: «مبادا دربارة ما خبر آورده، بگویند که داود چنین کرده است.» و تمامی روزهایی که در بلاد فلسطینیان بماند، عادتش چنین خواهد بود.» 
۱۲ و اخیش داود را تصدیق نموده، گفت: «خویشتن را نزد قوم خود اسرائیل بالکل مکروه نموده است، پس تا به ابد بندة من خواهد بود.»