عبرانیان-باب اول Hebrews-01

برتری پسر بر فرشتگان 

۱ خدا [یهُوَه] که در زمان سلف به اقسام متعدد و طریق‌‌‌های مختلف بوساطت انبیا به پدران ما تکلم نمود، 
۲ در این ایام آخر به ما بوساطت پسر خود متکلم شد که او را وارث جمیع موجودات قـرار داد و بوسیله او عالمهـا را آفریـد؛ 
۳ که فروغ جلالش و خاتم جوهرش بوده و به کلمـه قوت خود حامـل همه موجودات بـوده، چـون طهـارت گناهـان را به اتمـام رسانیـد، به دست راست کبریـا در اعلـی علیین بنشست، 
۴ و از فرشتگان افضال گردیـد، به مقـدار آنکه اسمـی بزرگتـر از ایشـان به میـراث یافته بود. 
۵ زیرا به کدام یک از فرشتگان هرگز گفت که «تو پسر من هستی. من امروز تو را تولید نمودم» و ایضاً «من او را پدر خواهم بود و او پسر من خواهد بود»؟ 
۶ و هنگامی که نخست زاده را باز به جهان می‌آورد، می‌گوید که «جمیع فرشتگان خدا او را پرستش کنند.» 
۷ و در حق فرشتگان می‌گوید که «فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را شعله آتش.» 
۸ اما در حق پسر: «ای خدا تخت تو تا ابدالآباد است و عصای ملکوت تو عصای راستی است.» 
۹ «عدالت را دوست و شرارت را دشمن می‌داری. بنابراین یهُوَه، خدای تو، تو را به روغن شادمانی بیشتر از رفقایت مسح کرده است.» 
۱۰ و (نیز می‌گوید:) «تو ای خداوند، در ابتدا زمین را بنا کردی و افلاک مصنوع دستهای تو است. 
۱۱ آنها فانی، لکن تو باقی هستی و جمیع آنها چون جامه منـدرس خواهد شد، 
۱۲ و مثل ردا آنها را خواهی پیچید و تغییر خواهند یافت. لکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد شد.
۱۳ و به کدام یک از فرشتگان هرگز گفت: «بنشین به دست راست من تا دشمنان تو را پای انداز تو سازم»؟ 
۱۴ آیا همگی ایشان روح‌‌‌های خدمتگزار نیستند که برای خدمت آنانی که وارث نجات خواهند شد، فرستاده می‌شوند؟