مزامیر-باب پنجاه و دوم Psalms-52

هلاکت شریر  

[برای سالار مغنیان. قصیدة داود وقتی که دوآغ ادومی آمد و شاول را خبر داده، گفت که، داود به خانة اخیمَلَک رفت]

۱ ای جبار چرا از بدی فخر می‌کنی؟رحمت خدا همیشه باقی است. 
۲ زبان تو شرارت را اختراع می‌کند، مثل اُستُرة تیز، ای حیله ساز! 
۳ بدی را از نیکویی بیشتر دوست می‌داری و دروغ را زیادتر از راست گویی، سلاه. 
۴ همة سخنان مهلک را دوست می‌داری، ای زبان حیله باز! 
۵ خدا نیز تو را تا به ابد هلاک خواهد کرد و تو را ربوده، از مسکن تو خواهد کند و ریشة تو را از زمین زندگان، سلاه. 
۶ عادلان این را دیده، خواهند ترسید و بر او خواهند خندید: 
۷ «هان این کسی است که خدا را قلعة خویش ننمود بلکه به کثرت دولت خود توکل کرد و از بدی خویش خود را زورآور ساخت.» 
۸ و اما من مثل زیتون سبز در خانة خدا هستم. به رحمت خدا توکل می‌دارم تا ابدالآباد. 
۹ تو را همیشه حمد خواهم گفت، زیرا تو این را کرده‌ای. و انتظار نام تو را خواهم کشید زیرا نزد مقدّسان تو نیکوست.