مزامیر-باب چهل و دوم Psalms-42

همچون آهو  

[برای سالار مغنیان. قصیدة بنی‌ قورح]

۱ چنانکه آهو برای نهرهای آب شدت اشتیاق دارد، همچنان ای خدا جان من اشتیاق شدید برای تو دارد. 
۲ جان من تشنة خداست تشنة خدای حی، که کی بیایم و به حضور خدا حاضر شوم. 
۳ اشکهایم روز و شب نان من می‌بود، چون تمامی روز مرا می‌گفتند: «خدای تو کجاست؟» 
۴ چون این را بیاد می‌آورم، جان خود را بر خود می‌ریزم. چگونه با جماعت می‌رفتم و ایشان را به خانة خدا پیشروی می‌کردم، به آواز ترنم و تسبیح در گروه عید کنندگان. 
۵ ای جانم چرا منحنی شده‌ای و چرا در من پریشان گشته‌ای؟ بر خدا امید دار زیرا که او را برای نجات روی او باز حمد خواهم گفت. 
۶ ای خدای من، جانم در من منحنی شد. بنابراین تو را از زمین اُرْدُن یاد خواهم کرد، از کوههای حرمون و از جبل مِصْغَر. 
۷ لجّه به لجّه ندا می‌دهد از آواز آبشارهای تو؛ جمیع خیزابها و موجهای تو بر من گذشته است. 
۸ در روزْ خداوند رحمت خود را خواهد فرمود، و در شبْ سرود او با من خواهد بود و دعا نزد خدای حیات من. 
۹ به خدا گفته‌ام: «ای صخرة من چرا مرا فراموش کرده‌ای؟ چرا به سبب ظلم دشمن ماتم کنان تردد بکنم؟» 
۱۰ دشمنانم به کوبیدگی در استخوانهایم مرا ملامت می‌کنند، چونکه همه روزه مرا می‌گویند: «خدای تو کجاست؟» 
۱۱ ای جان من چرا منحنی شده و چرا در من پریشان گشته‌ای؟ بر خدا امید دار زیرا که او را بازحمد خواهم گفت، که نجات روی من و خدای من است.