مزامیر-باب سی و ششم Psalms-36

رحمت خداوند

[برای سالار مغنیان. مزمور داود بندة خداوند]  

۱ معصیت شریر در اندرون دل من می‌گوید که ترس خدا در مد نظر او نیست. 
۲ زیرا خویشتن را در نظر خود تملق می‌گوید تا گناهش ظاهر نشود و مکروه نگردد. 
۳ سخنان زبانش شرارت و حیله است. از دانشمندی و نیکوکاری دست برداشته است. 
۴ شرارت را بر بستر خود تفکر می‌کند. خود را به راه ناپسند قائم کرده، از بدی نفرت ندارد. 
۵ ای خداوند رحمت تو در آسمانها است وامانت تو تا افلاک. 
۶ عدالت تو مثل کوههای خداست و احکام تو لجة عظیم. ای خداوند انسان و بهایم را نجات می‌دهی. 
۷ ای خدا رحمت تو چه ارجمند است. بنی آدم زیر سایة بالهای تو پناه می‌برند. 
۸ از چربی خانة تو شاداب می‌شوند. از نهر خوشیهای خود ایشان را می‌نوشانی. 
۹ زیرا که نزد تو چشمة حیات است و در نور تو نور را خواهیم دید. 
۱۰ رحمت خود را برای عارفان خود مستدام فرما و عدالت خود را برای راست دلان. 
۱۱ پای تکبر بر من نیاید و دست شریران مرا گریزان نسازد. 
۱۲ در آنجا بدکرداران افتاده‌اند. ایشان انداخته شده‌اند و نمی‌توانند برخاست.