مزامیر-باب بیست و هفتم Psalms-27

خداوند نور من و نجات من است

[مزمور داود]

۱ خداوند نور من و نجات من است ؛ از که بترسم؟ خداوند ملجای جان من است ؛ از که هراسان شوم؟ 
۲ چون شریران بر من نزدیک آمدند تا گوشت مرا بخورند، یعنی خصمان و دشمنانم، ایشان لغزیدند و افتادند. 
۳ اگر لشکری بر من فرود آید، دلم نخواهد ترسید. اگر جنگ بر من برپا شود، در این نیز اطمینان خواهم داشت. 
۴ یک چیز از خداوند خواستم و آن را خواهم طلبید: که تمام ایام عمرم در خانة خداوند ساکن باشم تا جمال خداوند را مشاهده کنم و در هیکل او تفکر نمایم. 
۵ زیرا که در روز بلا مرا در سایبان خود نهفته، در پردة خیمة خود مرا مخفی خواهد داشت و مرا بر صخره بلند خواهد ساخت. 
۶ و الآن سرم بر دشمنانم گرداگردم برافراشته خواهد شد. قربانی‌های شادکامی را در خیمة او خواهم گذرانید و برای خداوند سرود و تسبیح خواهم خواند. 
۷ ای خداوند چون به آواز خود می‌خوانم، مرا بشنو و رحمت فرموده، مرا مستجاب فرما. 
۸ دل من به تو می‌گوید (که گفته‌ای ): «روی مرا بطلبید.»بلی روی تو را ای خداوند خواهم طلبید. 
۹ روی خود را از من مپوشان و بندة خود را در خشم برمگردان. تو مددکار من بوده‌ای. ای خدای نجاتم، مرا رد مکن و ترک منما. 
۱۰ چون پدر و مادرم مرا ترک کنند، آنگاه خداوند مرا بر می‌دارد. 
۱۱ ای خداوند طریق خود را به من بیاموز و به سبب دشمنانم مرا به راه راست هدایت فرما. 
۱۲ مرا به خواهش خصمانم مسپار، زیرا که شهود کذبه و دمندگان ظلم بر من برخاسته‌اند. 
۱۳ اگر باور نمی‌کردم که احسان خداوند را در زمین زندگان ببینم. 
۱۴ برای خداوند منتظر باش و قوی شو و دلت را تقویت خواهد داد. بلی منتظر خداوند باش.