مزامیر-باب یکصد و چهل و دوم Psalms-142

دعا در تنگی  

[قصیده داود و دعا وقتی‌ که در مغاره بود]

۱ به آواز خود نزد خداوند فریاد بر می‌آورم. به آواز خود نزد خداوند تضرّع می‌نمایم. 
۲ ناله خود را در حضور او خواهم ریخت. تنگی‌های خود را نزد او بیان خواهم کرد. 
۳ وقتی که روح من در من مدهوش می‌شود. پس تو طریقت مرا دانسته‌ای. در راهی که می‌روم دام برای من پنهان کرده‌اند. 
۴ به طرف راست بنگر و ببین که کسی نیست که مرا بشناسد. ملجا برای من نابود شد. کسی نیست که در فکر جان من باشد. 
۵ نزد تو ای خداوند فریاد کردم و گفتم که تو ملجا و حصّة من در زمین زندگان هستی. 
۶ به ناله من توجّه کن زیرا که بسیار ذلیلم! مرا از جفاکنندگانم برهان، زیرا که از من زورآورترند. 
۷ جان مرا از زندان درآور تا نام تو راحمد گویم. عادلان گرداگرد من خواهند آمد زیرا که به من احسان نموده‌ای.