مزامیر-باب یکصد و سی و هفتم Psalms-137

سرود تبعیدیون  

۱ نزد نهرهای بابل آنجا نشستیم و گریه نیز کردیم، چون صهیون را به یاد آوردیم. 
۲ بربطهای خود را آویختیم بر درختان بید که در میان آنها بود. 
۳ زیرا آنانی که ما را به اسیری برده بودند، در آنجا از ما سرود خواستند؛ و آنانی که ما را تاراج کرده بودند، شادمانی (خواستند) که «یکی از سرودهای صهیون را برای ما بسرایید.» 
۴ چگونه سرود خداوند را، در زمین بیگانه بخوانیم؟ 
۵ اگر تو را ای اورشلیم فراموش کنم، آنگاه دست راست من فراموش کند. 
۶ اگر تو را به یاد نیاورم، آنگاه زبانم به کامم بچسبد، اگر اورشلیم را بر همه شادمانی خود ترجیح ندهم. 
۷ ای خداوند، روز اورشلیم را برای بنی ادوم به یاد آور، که گفتند: «منهدم سازید، تا بنیادش منهدم سازید!» 
۸ ای دختر بابل که خراب خواهی شد، خوشابحال آنکه به تو جزا دهد چنانکه تو به ما جزا دادی! 
۹ خوشابحال آنکه اطفال تو را بگیرد و ایشان را به صخره‌ها بزند.