مزامیر-باب یکصد و سی و دوم Psalms-132

در وصف هیکل  

[سرود درجات]

۱ ای خداوند برای داود به یاد آور،همه مذلّتهای او را. 
۲ چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قادر مطلق یعقوب نذر نمود 
۳ که به خیمة خانه خود هرگز داخل نخواهم شد، و بر بستر تختخواب خود برنخواهم آمد، 
۴ خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی به مژگان خویش، 
۵ تا مکانی برای خداوند پیدا کنم و مسکنی برای قادر مطلق یعقوب. 
۶ اینک ذکر آن را در افراته شنیدیم و آن را در صحرای یعاریم یافتیم. 
۷ به مسکن‌های او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش نماییم. 
۸ ای خداوند به آرامگاه خود برخیز و بیا، تو و تابوت قوّت تو. 
۹ کاهنانِ تو به عدالت ملبّس شوند و مقّدسانت ترنّم نمایند. 
۱۰ به خاطر بنده خود داود، روی مسیح خود را برمگردان. 
۱۱ خداوند برای داود به راستـی قسم خورد و از آن برنخواهد گشت که «از ثمـره صُلب تـو بر تخت تو خواهم گذاشت.» 
۱۲ «اگر پسران تـو عهد مـرا نگاه دارند و شهاداتم را که بدیشان می‌آموزم، پسران ایشان نیز بر کرسی تو تا به ابد خواهند نشست.» 
۱۳ زیرا که خداوند صهیون را برگزیده است و آن را برای مسکن خویش مرغوب فرموده. 
۱۴ «این است آرامگاه من تا ابدالآباد. اینجا ساکن خواهم بود زیرا در این رغبت دارم.» 
۱۵ آذوقه آن را هرآینه برکت خواهم داد و فقیرانش را به نان سیر خواهم ساخت، 
۱۶ و کاهنانش را به نجات ملبّس خواهم ساخت و مقدّسانش هرآینه ترنّم خواهند نمود. 
۱۷ در آنجا شاخ داود را خواهم رویانید و چراغی برای مسیح خود آماده خواهم ساخت. 
۱۸ «دشمنان او را به خجالت ملبّس خواهم ساخت و تاج او بر وی شکوفه خواهد آورد.»