امثال سلیمان-باب هشتم Proverbs-08

ندای حکمت  

۱ آیا حکمت ندا نمی‌کند، و فطانت آواز خود را بلند نمی‌نماید؟ 
۲ به سر مکان‌های بلند، به کناره راه، در میان طریقها می‌ایستد. 
۳ به جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند. 
۴ که شما را ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی آدم است. 
۵ ای جاهلان زیرکی را بفهمید و ای احمقان عقل را درک نمایید. 
۶ بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلّم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است. 
۷ دهانم به راستی تنطّق می‌کند و لبهایم شرارت را مکروه می‌دارد. 
۸ همه سخنان دهانم بر حقّ است و در آنها هیچ چیز کج یا مُعْوَّج نیست. 
۹ تمامی آنها نزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است. 
۱۰ تأدیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص. 
۱۱ زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد. 
۱۲ من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام. 
۱۳ ترس خداوند، مکروه داشتنِ بدی است. غرور و تکبّر و راه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم. 
۱۴ مشورت و حکمت کامل از آنِ من است. من فهم هستم و قوت از آن من است. 
۱۵ به من پادشاهانْ سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند. 
۱۶ به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داورانِ جهان. 
۱۷ من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. و هر که مرا به جدّ و جهد بطلبد مرا خواهد یافت. 
۱۸ دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی و عدالت. 
۱۹ ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، و حاصل من از نقره خالص. 
۲۰ در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف، 
۲۱ تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، و خزینه‌های ایشان را مملوّ سازم. 
۲۲ خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل. 
۲۳ من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان. 
۲۴ هنگامی که لجهّ‌ها نبود من مولود شدم، وقتی که چشمه‌های پر از آب وجود نداشت. 
۲۵ قبل از آنکه کوهها برپا شود، پیش از تلّها مولود گردیدم. 
۲۶ چون زمین و صحراها را هنوز نساخته بود، و نه اوّل غبار ربع مسکون را. 
۲۷ وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را بر سطح لجّه قرار داد. 
۲۸ وقتی که افلاک را بالا استوار کرد، و چشمه‌های لجّه را استوار گردانید. 
۲۹ چون به دریا حدّ قرار داد، تا آبها از فرمان او تجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد. 
۳۰ آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم. 
۳۱ و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من با بنی آدم می‌بود. 
۳۲ پس الآن ای پسرانْ مرا بشنوید، و خوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند. 
۳۳ تأدیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردّ منمایید. 
۳۴ خوشابحال کسی که مرا بشنود، و هر روز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه‌های مرا محافظت نماید. 
۳۵ زیرا هر که مرا یابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوند را حاصل نماید. 
۳۶ و اما کسی که مرا خطا کند، به جان خود ضرر رساند، و هر که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.