جامعه-باب پنجم Ecclesiastes-05

در حضور خدا  

۱ چون به خانه خدا بروی، پای خود را نگاه دار، زیرا تقّرب جستن به جهت استماع، از گذرانیدن قربانی‌های احمقان بهتر است، چونکه ایشان نمی‌دانند که عمل بد می‌کنند. 
۲ با دهان خود تعجیل منما و دلت برای گفتن سخنی به حضور خدا نشتابد زیرا خدا در آسمان است و توبر زمین هستی ؛ پس سخنانت کم باشد. 
۳ زیرا خواب از کثرت مشقّت پیدا می‌شود و آواز احمق از کثرت سخنان. 
۴ چون برای خدا نذر نمایی در وفای آن تأخیر منما زیرا که او از احمقان خشنود نیست ؛ پس به آنچه نذر کردی وفا نما. 
۵ بهتر است که نذر ننمایی از اینکه نذر نموده، وفا نکنی. 
۶ مگذار که دهانت جسد تو را خطاکار سازد؛ و در حضور فرشته مگو که این سهواً شده است. چرا خدا به سبب قول تو غضبناک شده، عمل دستهایت را باطل سازد؟ 
۷ زیرا که این از کثرت خوابها و اباطیل و کثرت سخنان است ؛ لیکن تو از خدا بترس.

بطالت ثروت  

۸ اگر ظلم را بر فقیران و برکندن انصاف و عدالت را در کشوری بینی، از این امر مشوّش مباش، زیرا آنکه بالاتر از بالا است، ملاحظه می‌کند، و حضرت اعلی فوق ایشان است. 
۹ و منفعت زمین برای همه است بلکه مزرعه، پادشاه را نیز خدمت می‌کند. 
۱۰ آنکه نقره را دوست دارد از نقره سیر نمی‌شود، و هر که توانگری را دوست دارد از دخل سیر نمی‌شود.این نیز بطالت است. 
۱۱ چون نعمت زیاده شود، خورندگانش زیاد می‌شوند؛ و به جهت مالکش چه منفعت است غیر از آنکه آن را به چشم خود می‌بیند؟ 
۱۲ خواب عمله شیرین است خواه کم و خواه زیاد بخورد؛ اما سیری مرد دولتمند او را نمی‌گذارد که بخوابد. 
۱۳ بلایی سخت بود که آن را زیر آفتاب دیدم یعنی دولتی که صاحبش آن را برای ضرر خودنگاه داشته بود. 
۱۴ و آن دولت از حادثه بد ضایع شد و پسری آورد اما چیزی در دست خود نداشت. 
۱۵ چنانکه از رحم مادرش بیرون آمد، همچنان برهنه به حالتی که آمد خواهد برگشت و از مشقّت خود چیزی نخواهد یافت که به دست خود ببرد. 
۱۶ و این نیز بلای سخت است که از هر جهت چنانکه آمد همچنین خواهد رفت ؛ و او را چه منفعت خواهد بود از اینکه در پی باد زحمت کشیده است؟ 
۱۷ و تمامی ایام خود را در تاریکی می‌خورَد و با بیماری و خشم، بسیار محزون می‌شود. 
۱۸ اینک آنچه من دیدم که خوب و نیکو می‌باشد، این است که انسان در تمامی ایام عمر خود که خدا آن را به او می‌بخشد بخورد و بنوشد و از تمامی مشقّتی که زیر آسمان می‌کشد، به نیکویی تمتّع ببرد زیرا که نصیبش همین است. 
۱۹ و نیز هر انسانی که خدا دولت و اموال به او ببخشد و او را قوّت عطا فرماید که از آن بخورد و نصیب خود را برداشته، از محنت خود مسرور شود، این بخشش خدا است. 
۲۰ زیرا روزهای عمر خود را بسیار به یاد نمی‌آورد چونکه خدا او را از شادی دلش اجابت فرموده است.