اعداد-باب یازدهم Numbers-11
۱ و قوم شکایت کنان در گوش خداوند بد گفتند، و خداوند این را شنیده، غضبش افروخته شد، و آتش خداوند در میان ایشان مشتعل شده، در اطراف اردو بسوخت.
۲ و قوم نزد موسی فریاد برآورده، موسی نزد خداوند دعا نمود و آتش خاموش شد.
۳ پس آن مکان را تَبعیرَه نام نهادند، زیرا که آتش خداوند در میان ایشان مشتعل شد.
۴ و گروه مختلف که در میان ایشان بودند، شهوت پرست شدند، و بنی اسرائیل باز گریان شده، گفتند: کیست که ما را گوشت بخوراند!
۵ ماهی ای را که در مصر مفت می خوردیم و خیار و خربوزه و تره و پیاز و سیر را بیاد می آوریم.
۶ و الا´ن جان ما خشک شده، و چیزی نیست و غیر از این مَنّ، در نظر ما هیچ نمی آید!
۷ و مَنّ مثل تخم گشنیز بود و شکل آن مثل شکل مُقُل.
۸ و قوم گردش کرده، آن را جمع می نمودند، و آن را در آسیا خرد می کردند یا در هاون می کوبیدند، و در دیگها پخته، گِرْده ها از آن می ساختند. و طعم آن مثل طعم قرصهای روغنی بود.
۹ و چون شبنم در وقت شب بر اردومی بارید، منّ نیز بر آن می ریخت.
۱۰ و موسی قوم را شنید که با اهل خانة خود هر یک به در خیمة خویش می گریستند، و خشم خداوند به شدت افروخته شد، و در نظر موسی نیز قبیح آمد.
۱۱ و موسی به خداوند گفت: چرا به بندة خود بدی نمودی؟ و چرا در نظر تو التفات نیافتم که بار جمیع این قوم را بر من نهادی؟
۱۲ آیا من به تمامی این قوم حامله شده، یا من ایشان را زاییده ام که به من می گویی ایشان را در آغوش خود بردار، به زمینی که برای پدران ایشان قسم خوردی مثل لالا که طفل شیرخواره را برمی دارد؟
۱۳ گوشت از کجا پیدا کنم تا به همة این قوم بدهم؟ زیرا نزد من گریان شده، می گویند ما را گوشت بده تا بخوریم.
۱۴ من به تنهایی نمی توانم تحمل تمامی این قوم را بنمایم زیرا بر من زیاد سنگین است.
۱۵ و اگر با من چنین رفتار نمایی، پس هرگاه در نظر تو التفات یافتم مرا کشته، نابود ساز تا بدبختی خود را نبینم.
۱۶ پس خداوند موسی را خطاب کرده، گفت: هفتاد نفر از مشایخ بنی اسرائیل که ایشان را می دانی که مشایخ قوم و سروران آنها می باشند نزد من جمع کن، و ایشان را به خیمة اجتماع بیاور تا در آنجا با تو بایستند.
۱۷ و من نازل شده، در آنجا با تو سخن خواهم گفت، و از روحی که بر توست گرفته، بر ایشان خواهم نهاد تا با تو متحمل بار این قوم باشند و تو به تنهایی متحمل آن نباشی.
۱۸ و قوم را بگو که برای فردا خود را تقدیس نمایید تا گوشت بخورید، چونکه در گوش خداوند گریان شده، گفتید، کیست که ما را گوشت بخوراند! زیرا که در مصر ما را خوش می گذشت! پس خداوند شما را گوشت خواهد داد تابخورید.
۱۹ نه یک روز و نه دو روز خواهید خورد، و نه پنج روز و نه ده روز و نه بیست روز،
۲۰ بلکه یک ماه تمام تا از بینی شما بیرون آید و نزد شما مکروه شود، چونکه خداوند را که در میان شماست رد نمودید، و به حضور وی گریان شده، گفتید، چرا از مصر بیرون آمدیم.
۲۱ موسی گفت: قومی که من در میان ایشانم، ششصد هزار پیاده اند و تو گفتی ایشان را گوشت خواهم داد تا یک ماه تمام بخورند.
۲۲ آیا گله ها و رمه ها برای ایشان کشته شود تا برای ایشان کفایت کند؟ یا همة ماهیان دریا برای ایشان جمع شوند تا برای ایشان کفایت کند؟
۲۳ خداوند موسی را گفت: آیا دست خداوند کوتاه شده است؟ الا´ن خواهی دید که کلام من بر تو واقع می شود یا نه.
۲۴ پس موسی بیرون آمده، سخنان خداوند را به قوم گفت، و هفتاد نفر از مشایخ قوم را جمع کرده، ایشان را به اطراف خیمه برپا داشت.
۲۵ و خداوند در ابر نازل شده، با وی تکلم نمود، و از روحی که بر وی بود، گرفته، بر آن هفتاد نفر مشایخ نهاد و چون روح بر ایشان قرار گرفت، نبوت کردند، لیکن مزید نکردند.
۲۶ اما دو نفر در لشکرگاه باقی ماندند که نام یکی اَلْداد بود و نام دیگری میداد، و روح بر ایشان نازل شد و نامهای ایشان در ثبت بود، لیکن نزد خیمه نیامده، در لشکرگاه نبوت کردند.
۲۷ آنگاه جوانی دوید و به موسی خبر داده، گفت: الداد و میداد در لشکرگاه نبوت می کنند.
۲۸ و یوشع بن نون خادم موسی که از برگزیدگان او بود، در جواب گفت: ای آقایم موسی ایشان را منع نما!
۲۹ موسی وی را گفت: آیا تو برای من حسدمی بری؟ کاشکه تمامی قوم خداوند نبی می بودند و خداوند روح خود را بر ایشان افاضه می نمود.
۳۰ پس موسی با مشایخ اسرائیل به لشکرگاه آمدند.
۳۱ و بادی از جانب خداوند وزیده، سَلوی را از دریا برآورد و آنها را به اطراف لشکرگاه تخمیناً یک روز راه به این طرف و یک روز راه به آن طرف پراکنده ساخت، و قریب به دو ذراع از روی زمین بالا بودند.
۳۲ و قوم برخاسته تمام آن روز و تمام آن شب و تمام روز دیگر سَلوی را جمع کردند و آنکه کمتر یافته بود، ده حومر جمع کرده بود، و آنها را به اطراف اردو برای خود پهن کردند.
۳۳ و گوشت هنوز در میان دندان ایشان می بود پیش از آنکه خاییده شود، که غضب خداوند بر ایشان افروخته شده، خداوند قوم را به بلای بسیار سخت مبتلا ساخت.
۳۴ و آن مکان را قِبْروت هَتّاوَه نامیدند، زیرا قومی را که شهوت پرست شدند، در آنجا دفن کردند.
۳۵ و قوم از قِبْروت هَتّاوَه به حضیروت کوچ کرده، در حضیروت توقف نمودند.
۳ پس آن مکان را تَبعیرَه نام نهادند، زیرا که آتش خداوند در میان ایشان مشتعل شد.
۴ و گروه مختلف که در میان ایشان بودند، شهوت پرست شدند، و بنی اسرائیل باز گریان شده، گفتند: کیست که ما را گوشت بخوراند!
۵ ماهی ای را که در مصر مفت می خوردیم و خیار و خربوزه و تره و پیاز و سیر را بیاد می آوریم.
۶ و الا´ن جان ما خشک شده، و چیزی نیست و غیر از این مَنّ، در نظر ما هیچ نمی آید!
۷ و مَنّ مثل تخم گشنیز بود و شکل آن مثل شکل مُقُل.
۸ و قوم گردش کرده، آن را جمع می نمودند، و آن را در آسیا خرد می کردند یا در هاون می کوبیدند، و در دیگها پخته، گِرْده ها از آن می ساختند. و طعم آن مثل طعم قرصهای روغنی بود.
۹ و چون شبنم در وقت شب بر اردومی بارید، منّ نیز بر آن می ریخت.
۱۰ و موسی قوم را شنید که با اهل خانة خود هر یک به در خیمة خویش می گریستند، و خشم خداوند به شدت افروخته شد، و در نظر موسی نیز قبیح آمد.
۱۱ و موسی به خداوند گفت: چرا به بندة خود بدی نمودی؟ و چرا در نظر تو التفات نیافتم که بار جمیع این قوم را بر من نهادی؟
۱۲ آیا من به تمامی این قوم حامله شده، یا من ایشان را زاییده ام که به من می گویی ایشان را در آغوش خود بردار، به زمینی که برای پدران ایشان قسم خوردی مثل لالا که طفل شیرخواره را برمی دارد؟
۱۳ گوشت از کجا پیدا کنم تا به همة این قوم بدهم؟ زیرا نزد من گریان شده، می گویند ما را گوشت بده تا بخوریم.
۱۴ من به تنهایی نمی توانم تحمل تمامی این قوم را بنمایم زیرا بر من زیاد سنگین است.
۱۵ و اگر با من چنین رفتار نمایی، پس هرگاه در نظر تو التفات یافتم مرا کشته، نابود ساز تا بدبختی خود را نبینم.
۱۶ پس خداوند موسی را خطاب کرده، گفت: هفتاد نفر از مشایخ بنی اسرائیل که ایشان را می دانی که مشایخ قوم و سروران آنها می باشند نزد من جمع کن، و ایشان را به خیمة اجتماع بیاور تا در آنجا با تو بایستند.
۱۷ و من نازل شده، در آنجا با تو سخن خواهم گفت، و از روحی که بر توست گرفته، بر ایشان خواهم نهاد تا با تو متحمل بار این قوم باشند و تو به تنهایی متحمل آن نباشی.
۱۸ و قوم را بگو که برای فردا خود را تقدیس نمایید تا گوشت بخورید، چونکه در گوش خداوند گریان شده، گفتید، کیست که ما را گوشت بخوراند! زیرا که در مصر ما را خوش می گذشت! پس خداوند شما را گوشت خواهد داد تابخورید.
۱۹ نه یک روز و نه دو روز خواهید خورد، و نه پنج روز و نه ده روز و نه بیست روز،
۲۰ بلکه یک ماه تمام تا از بینی شما بیرون آید و نزد شما مکروه شود، چونکه خداوند را که در میان شماست رد نمودید، و به حضور وی گریان شده، گفتید، چرا از مصر بیرون آمدیم.
۲۱ موسی گفت: قومی که من در میان ایشانم، ششصد هزار پیاده اند و تو گفتی ایشان را گوشت خواهم داد تا یک ماه تمام بخورند.
۲۲ آیا گله ها و رمه ها برای ایشان کشته شود تا برای ایشان کفایت کند؟ یا همة ماهیان دریا برای ایشان جمع شوند تا برای ایشان کفایت کند؟
۲۳ خداوند موسی را گفت: آیا دست خداوند کوتاه شده است؟ الا´ن خواهی دید که کلام من بر تو واقع می شود یا نه.
۲۴ پس موسی بیرون آمده، سخنان خداوند را به قوم گفت، و هفتاد نفر از مشایخ قوم را جمع کرده، ایشان را به اطراف خیمه برپا داشت.
۲۵ و خداوند در ابر نازل شده، با وی تکلم نمود، و از روحی که بر وی بود، گرفته، بر آن هفتاد نفر مشایخ نهاد و چون روح بر ایشان قرار گرفت، نبوت کردند، لیکن مزید نکردند.
۲۶ اما دو نفر در لشکرگاه باقی ماندند که نام یکی اَلْداد بود و نام دیگری میداد، و روح بر ایشان نازل شد و نامهای ایشان در ثبت بود، لیکن نزد خیمه نیامده، در لشکرگاه نبوت کردند.
۲۷ آنگاه جوانی دوید و به موسی خبر داده، گفت: الداد و میداد در لشکرگاه نبوت می کنند.
۲۸ و یوشع بن نون خادم موسی که از برگزیدگان او بود، در جواب گفت: ای آقایم موسی ایشان را منع نما!
۲۹ موسی وی را گفت: آیا تو برای من حسدمی بری؟ کاشکه تمامی قوم خداوند نبی می بودند و خداوند روح خود را بر ایشان افاضه می نمود.
۳۰ پس موسی با مشایخ اسرائیل به لشکرگاه آمدند.
۳۱ و بادی از جانب خداوند وزیده، سَلوی را از دریا برآورد و آنها را به اطراف لشکرگاه تخمیناً یک روز راه به این طرف و یک روز راه به آن طرف پراکنده ساخت، و قریب به دو ذراع از روی زمین بالا بودند.
۳۲ و قوم برخاسته تمام آن روز و تمام آن شب و تمام روز دیگر سَلوی را جمع کردند و آنکه کمتر یافته بود، ده حومر جمع کرده بود، و آنها را به اطراف اردو برای خود پهن کردند.
۳۳ و گوشت هنوز در میان دندان ایشان می بود پیش از آنکه خاییده شود، که غضب خداوند بر ایشان افروخته شده، خداوند قوم را به بلای بسیار سخت مبتلا ساخت.
۳۴ و آن مکان را قِبْروت هَتّاوَه نامیدند، زیرا قومی را که شهوت پرست شدند، در آنجا دفن کردند.
۳۵ و قوم از قِبْروت هَتّاوَه به حضیروت کوچ کرده، در حضیروت توقف نمودند.
 |  |
اعداد-باب یازدهم Numbers-11
Reviewed by جواد
on
شنبه, مرداد ۱۰, ۱۳۹۴
Rating:
Reviewed by جواد
on
شنبه, مرداد ۱۰, ۱۳۹۴
Rating:
