خروج-باب دهم Exodus-10

بلای ملخها

۱ و خداوند به موسی گفت: نزد فرعون برو زیرا که من دل فرعون و دل بندگانش را سخت کرده ام، تا این آیات خود را در میان ایشان ظاهر سازم. 

۲ و تا آنچه در مصر کردم و آیات خود را که در میان ایشان ظاهر ساختم، بگوش پسرت و پسر پسرت بازگویی تا بدانید که من " یهُوَه " هستم.

۳ پس موسی و هارون نزد فرعون آمده، به وی گفتند: " یهُوَه " خدای عبرانیان چنین می گوید: تا به کی از تواضع کردن به حضور من ابا خواهی نمود؟ قوم مرا رها کن تا مرا عبادت کنند. 

۴ زیرا اگر تو از رها کردن قوم من ابا کنی، هرآینه من فردا ملخها در حدود تو فرود آورم. 

۵ که روی زمین را مستور خواهند ساخت، به حدی که زمین را نتوان دید، و تتمّة آنچه رَسته است که برای شما از تگرگ باقی مانده، خواهند خورد، و هر درختی را که برای شما در صحرا روییده است، خواهند خورد. 

۶ و خانة تو و خانه های بندگانت و خانه های همة مصریان را پر خواهند ساخت، به مرتبه ای که پدرانت و پدران پدرانت از روزی که بر زمین بوده اند تا اَلیوم ندیده اند. پس روگردانیده، از حضور فرعون بیرون رفت. 

۷ آنگاه بندگان فرعون به وی گفتند: «تا به کی برای ما این مرد دامی باشد؟ این مردمان را رها کن تا یهوه، خدای خود را عبادت نمایند. مگر تابحال ندانسته ای که مصر ویران شده است؟» 

۸ پس موسی و هارون را نزد فرعون برگردانیدند، و او به ایشان گفت: بروید و یهوه، خدای خود را عبادت کنید. لیکن کیستند که می روند؟

۹ موسی گفت: «با جوانان و پیران خود خواهیم رفت، با پسران و دختران، و گوسفندان و گاوان خود خواهیم رفت، زیرا که ما را عیدی برای خداوند است.» 

۱۰ بدیشان گفت: خداوند با شما چنین باشد، اگر شما را با اطفال شما رهایی دهم. با حذر باشید زیرا که بدی پیش روی شماست! 

۱۱ نه چنین! بلکه شما که بالغ هستید رفته، خداوند را عبادت کنید، زیرا که این است آنچه خواسته بودید. پس ایشان را از حضور فرعون بیرون راندند. 

۱۲ و خداوند به موسی گفت: «دست خود را برای ملخها بر زمین مصر دراز کن، تا بر زمین مصر برآیند، و همة نباتات زمین را که از تگرگ مانده است، بخورند.» 

۱۳ پس موسی عصای خود را برزمین مصر دراز کرد، و خداوند تمامی آن روز، و تمامی آن شب را بادی شرقی بر زمین مصر وزانید، و چون صبح شد، باد شرقی ملخها را آورد. 

۱۴ و ملخها بر تمامی زمین مصر برآمدند، و در همة حدود مصر نشستند، بسیار سخت که قبل از آن چنین ملخها نبود، و بعد از آن نخواهد بود. 

۱۵ و روی تمامی زمین را پوشانیدند، که زمین تاریک شد و همة نباتات زمین و همة میوة درختان را که از تگرگ باقی مانده بود، خوردند، به حدی که هیچ سبزی بر درخت و نبات صحرا در تمامی زمین مصر نماند. 

۱۶ آنگاه فرعون، موسی و هارون را به زودی خوانده، گفت: به یهوه خدای شما و به شما گناه کرده ام. 

۱۷ و اکنون این مرتبه فقط گناه مرا عفو فرمایید، و از یهوه خدای خود استدعا نمایید تا این موت را فقط از من برطرف نماید. 

۱۸ پس از حضور فرعون بیرون شده، از خداوند استدعا نمود. 

۱۹ و خداوند باد غربی ای بسیار سخت برگردانید، که ملخها را برداشته، آنها را به دریای قلزم ریخت، و در تمامی حدود مصر ملخی نماند. 

۲۰ اما خداوند دل فرعون را سخت گردانید، که بنی اسرائیل را رهایی نداد.

بلای تاریکی

۲۱ و خداوند به موسی گفت: «دست خود را به سوی آسمان برافراز، تا تاریکی ای بر زمین مصر پدید آید، تاریکی ای که بتوان احساس کرد.» 
۲۲ پس موسی دست خود را به سوی آسمان برافراشت، و تاریکی غلیظ تا سه روز در تمامی زمین مصر پدید آمد 
۲۳ و یکدیگر را نمی دیدند.و تا سه روز کسی از جای خود برنخاست، لیکن برای جمیع بنی اسرائیل در مسکنهای ایشان روشنایی بود. 
۲۴ و فرعون موسی را خوانده، گفت: «بروید خداوند را عبادت کنید، فقط گله ها و رمه های شما بماند، اطفال شما نیز با شما بروند.» 
۲۵ موسی گفت: ذبایح و قربانی های سوختنی نیز می باید به دست ما بدهی، تا نزد یهوه، خدای خود بگذرانیم. 
۲۶ مواشی ما نیز با ما خواهد آمد، یک سُمی باقی نخواهد ماند زیرا که از اینها برای عبادت یهوه، خدای خود می باید گرفت، و تا بدانجا نرسیم، نخواهیم دانست به چه چیز خداوند را عبادت کنیم.
۲۷ و خداوند، دل فرعون را سخت گردانید که از رهایی دادن ایشان اِبا نمود. 
۲۸ پس فرعون وی را گفت: «از حضور من برو! و با حذر باش که روی مرا دیگر نبینی، زیرا در روزی که مرا ببینی خواهی مرد.» 
۲۹ موسی گفت: «نیکو گفتی، روی تو را دیگر نخواهم دید.»