تثنیه-باب چهارم Deuteronomy-04
۱ پس الا´ن ای اسرائیل، فرایض و احکامی را که من به شما تعلیم می دهم تا آنها را بجا آورید بشنوید، تا زنده بمانید و داخل شده، زمینی را که " یهُوَه "، خدای پدران شما، به شما می دهد به تصرّف آورید.
۲ بر کلامی که من به شما امر می فرمایم چیزی میفزایید و چیزی از آن کم منمایید، تا اوامر یهُوَه خدای خود را که به شما امر می فرمایم، نگاه دارید.
۳ چشمان شما آنچه را خداوند در بَعل فغور کرد دید، زیرا هرکه پیروی بَعل فغور کرد، یهُوَه خدای تو، او را از میان تو هلاک ساخت.
۴ اما جمیع شما که به " یهُوَه " خدای خود مُلصق شدید، امروز زنده ماندید.
۵ اینک چنانکه یهُوَه، خدایم، مرا امر فرموده است، فرایض و احکام به شما تعلیم نمودم، تا در زمینی که شما داخل آن شده، به تصرف می آورید، چنان عمل نمایید.
۶ پس آنها را نگاه داشته، بجا آورید زیرا که این حکمت و فطانت شماست، در نظر قومهایی که چون این فرایض را بشنوند، خواهند گفت: «هرآینه این طایفه ای بزرگْ، قوم حکیم، و فطانت پیشه اند.»
۷ زیرا کدام قوم بزرگ است که خدا نزدیک ایشان باشد چنانکه یهُوَه، خدای ما است، در هروقت که نزد او دعا می کنیم؟
۸ و کدام طایفة بزرگ است که فرایض و احکام عادله ای مثل تمام این شریعتی که من امروز پیش شما می گذارم، دارند؟
۹ لیکن احتراز نما و خویشتن را بسیار متوجه باش، مبادا این چیزهایی را که چشمانت دیده است فراموش کنی و مبادا اینها در تمامی ایام عمرت از دل تو محو شود، بلکه آنها را به پسرانت و پسران پسرانت تعلیم ده.
۱۰ در روزی که در حضور یهُوَه خدای خود در حوریب ایستاده بودی و خداوند به من گفت: «قوم را نزد من جمع کن تا کلمات خود را به ایشان بشنوانم، تا بیاموزند که در تمامی روزهایی که برروی زمین زنده باشند از من بترسند، و پسران خود را تعلیم دهند.»
۱۱ و شما نزدیک آمده، زیر کوه ایستادید؛ و کوه تا به وسط آسمان به آتش و تاریکی و ابرها و ظلمت غلیظ می سوخت.
۱۲ و خداوند با شما از میان آتش متکلّم شد، و شما آواز کلمات را شنیدید، لیکن صورتی ندیدید، بلکه فقط آواز را شنیدید.
۱۳ و عهد خود را که شما را به نگاه داشتن آن مأمور فرمود، برای شما بیان کرد، یعنی ده کلمه را و آنها را بر دو لوح سنگ نوشت.
۱۴ و خداوند مرا در آنوقت امر فرمود که فرایض و احکام را به شما تعلیم دهم، تا آنها را در زمینی که برای تصرّفش به آن عبور می کنید، بجا آورید.
۲ بر کلامی که من به شما امر می فرمایم چیزی میفزایید و چیزی از آن کم منمایید، تا اوامر یهُوَه خدای خود را که به شما امر می فرمایم، نگاه دارید.
۳ چشمان شما آنچه را خداوند در بَعل فغور کرد دید، زیرا هرکه پیروی بَعل فغور کرد، یهُوَه خدای تو، او را از میان تو هلاک ساخت.
۴ اما جمیع شما که به " یهُوَه " خدای خود مُلصق شدید، امروز زنده ماندید.
۵ اینک چنانکه یهُوَه، خدایم، مرا امر فرموده است، فرایض و احکام به شما تعلیم نمودم، تا در زمینی که شما داخل آن شده، به تصرف می آورید، چنان عمل نمایید.
۶ پس آنها را نگاه داشته، بجا آورید زیرا که این حکمت و فطانت شماست، در نظر قومهایی که چون این فرایض را بشنوند، خواهند گفت: «هرآینه این طایفه ای بزرگْ، قوم حکیم، و فطانت پیشه اند.»
۷ زیرا کدام قوم بزرگ است که خدا نزدیک ایشان باشد چنانکه یهُوَه، خدای ما است، در هروقت که نزد او دعا می کنیم؟
۸ و کدام طایفة بزرگ است که فرایض و احکام عادله ای مثل تمام این شریعتی که من امروز پیش شما می گذارم، دارند؟
۹ لیکن احتراز نما و خویشتن را بسیار متوجه باش، مبادا این چیزهایی را که چشمانت دیده است فراموش کنی و مبادا اینها در تمامی ایام عمرت از دل تو محو شود، بلکه آنها را به پسرانت و پسران پسرانت تعلیم ده.
۱۰ در روزی که در حضور یهُوَه خدای خود در حوریب ایستاده بودی و خداوند به من گفت: «قوم را نزد من جمع کن تا کلمات خود را به ایشان بشنوانم، تا بیاموزند که در تمامی روزهایی که برروی زمین زنده باشند از من بترسند، و پسران خود را تعلیم دهند.»
۱۱ و شما نزدیک آمده، زیر کوه ایستادید؛ و کوه تا به وسط آسمان به آتش و تاریکی و ابرها و ظلمت غلیظ می سوخت.
۱۲ و خداوند با شما از میان آتش متکلّم شد، و شما آواز کلمات را شنیدید، لیکن صورتی ندیدید، بلکه فقط آواز را شنیدید.
۱۳ و عهد خود را که شما را به نگاه داشتن آن مأمور فرمود، برای شما بیان کرد، یعنی ده کلمه را و آنها را بر دو لوح سنگ نوشت.
۱۴ و خداوند مرا در آنوقت امر فرمود که فرایض و احکام را به شما تعلیم دهم، تا آنها را در زمینی که برای تصرّفش به آن عبور می کنید، بجا آورید.
۱۵ پس خویشتن را بسیار متوجه باشید، زیرا در روزی که خداوند با شما در حوریب از میان آتش تکلّم می نمود، هیچ صورتی ندیدید.
۱۶ مبادا فاسد شوید و برای خود صورت تراشیده، یا تمثال هر شکلی از شبیه ذکور یا اُناث بسازید،
۱۷ یا شبیه هر بهیمه ای که بر روی زمین است، یا شبیه هر مرغ بالدار که در آسمان می پرد،
۱۸ یا شبیه هر خزنده ای بر زمین یا شبیه هر ماهی ای که در آبهای زیر زمین است.
۱۹ و مبادا چشمان خود را بسوی آسمان بلند کنی، و آفتاب و ماه و ستارگان و جمیع جنود آسمان را دیده، فریفته شوی و سجده کرده، آنها را که یهُوَه خدایت برای تمامی قومهایی که زیر تمام آسمانند، تقسیم کرده است، عبادت نمایی.
۲۰ لیکن خداوند شما را گرفته، از کوره آهن از مصر بیرون آورد تا برای او قوم میراث باشید، چنانکه امروز هستید.
۲۱ و خداوند بخاطر شما بر من غضبناک شده، قسم خورد که از اُرْدُنّ عبور نکنم و به آن زمین نیکو که یهُوَه خدایت به تو برای ملکیت می دهد، داخل نشوم.
۲۲ بلکه من در این زمین خواهم مرد و از اُرْدُن عبور نخواهم کرد؛ لیکن شما عبور خواهید کرد، و آن زمین نیکو را به تصرّف خواهید آورد.
۲۳ پس احتیاط نمایید، مبادا عهد یهُوَه، خدای خود را که با شما بسته است فراموش نمایید، و صورت تراشیده یا شبیه هر چیزی که یهُوَه خدایت به تو نهی کرده است، برای خود بسازی.
۲۴ زیرا که " یهُوَه " خدایت آتش سوزنده و خدای غیور است.
۲۵ چون پسران و پسرانِ پسران را تولید نموده، و در زمین مدتی ساکن باشید، اگر فاسد شده، صورت تراشیده، و شبیه هرچیزی را بسازید و آنچه در نظر یهُوَه خدای شما بد است بجا آورده، او را غضبناک سازید،
۲۶ آسمان و زمین را امروز بر شما شاهد می آورم که از آن زمینی که برای تصرّف آن از اُرْدُنّ بسوی آن عبور می کنید، البته هلاک خواهید شد و روزهای خود را در آن طویل نخواهید ساخت، بلکه بالکل هلاک خواهید شد.
۲۷ و خداوند شما را در میان قومها پراکنده خواهد نمود، و شما در میان طوایفی که خداوند شما را به آنجا می برد، قلیل العدد خواهید ماند.
۲۸ و در آنجا خدایان ساخته شده دست انسان از چوب و سنگ را عبادت خواهید کرد، که نمی بینند و نمی شنوند و نمی خورند و نمی بویند.
۲۹ لیکن اگر از آنجا یهُوَه خدای خود را بطلبی، او را خواهی یافت، بشرطی که او را به تمامی دل و به تمامی جان خود تفحص نمایی.
۳۰ چون در تنگی گرفتار شوی، و جمیع این وقایع برتو عارض شود، در ایام آخر بسوی یهُوَه خدای خود برگشته، آواز او را خواهی شنید.
۳۱ زیرا که یهُوَه خدای تو خدای رحیم است ؛ تو را ترک نخواهد کرد و تو را هلاک نخواهد نمود، و عهد پدرانت را که برای ایشان قسم خورده بود، فراموش نخواهد کرد.
۳۲ زیرا که از ایام پیشین که قبل از تو بوده است، از روزی که خدا آدم را برزمین آفرید، و از یک کناره آسمان تا به کناره دیگر بپرس که آیا مثل این امر عظیم واقع شده یا مثل این شنیده شده است؟
۳۳ آیا قومی هرگز آواز خدا را که از میان آتش متکلم شود، شنیده باشند و زنده بمانند، چنانکه تو شنیدی؟
۳۴ و آیا خدا عزیمت کرد که برود و قومی برای خود از میان قوم دیگر بگیرد با تجربه ها و آیات و معجزات و جنگ و دست قوی و بازوی دراز شده و ترسهای عظیم، موافق هرآنچه یهُوَه خدای شما برای شما در مصر در نظر شما بعمل آورد؟
۳۵ این برتو ظاهر شد تا بدانی که یهُوَه خداست و غیر از او دیگری نیست.
۳۶ از آسمان آواز خود را به تو شنوانید تا تو را تأدیب نماید، و برزمین آتش عظیم خود را به تو نشان داد و کلام او را از میان آتش شنیدی.
۳۷ و از این جهت که پدران تو را دوست داشته، ذریت ایشان را بعد از ایشان برگزیده بود، تو را به حضرت خود با قوّت عظیم از مصر بیرون آورد.
۳۸ تا امت های بزرگتر و عظیم تر از تو را پیش روی تو بیرون نماید و تو را درآورده، زمین ایشان را برای ملکیت به تو دهد، چنانکه امروز شده است.
۳۹ لهذا امروز بدان و در دل خود نگاه دار که یهُوَه خداست، بالا در آسمان و پایین برروی زمین و دیگری نیست.
۴۰ و فرایض و اوامر او را که من امروز به تو امر می فرمایم نگاهدار، تا تو را و بعد از تو فرزندان تو را نیکو باشد و تا روزهای خود را بر زمینی که یهُوَه خدایت به تو می دهد تا به ابد طویل نمایی.
۱۶ مبادا فاسد شوید و برای خود صورت تراشیده، یا تمثال هر شکلی از شبیه ذکور یا اُناث بسازید،
۱۷ یا شبیه هر بهیمه ای که بر روی زمین است، یا شبیه هر مرغ بالدار که در آسمان می پرد،
۱۸ یا شبیه هر خزنده ای بر زمین یا شبیه هر ماهی ای که در آبهای زیر زمین است.
۱۹ و مبادا چشمان خود را بسوی آسمان بلند کنی، و آفتاب و ماه و ستارگان و جمیع جنود آسمان را دیده، فریفته شوی و سجده کرده، آنها را که یهُوَه خدایت برای تمامی قومهایی که زیر تمام آسمانند، تقسیم کرده است، عبادت نمایی.
۲۰ لیکن خداوند شما را گرفته، از کوره آهن از مصر بیرون آورد تا برای او قوم میراث باشید، چنانکه امروز هستید.
۲۱ و خداوند بخاطر شما بر من غضبناک شده، قسم خورد که از اُرْدُنّ عبور نکنم و به آن زمین نیکو که یهُوَه خدایت به تو برای ملکیت می دهد، داخل نشوم.
۲۲ بلکه من در این زمین خواهم مرد و از اُرْدُن عبور نخواهم کرد؛ لیکن شما عبور خواهید کرد، و آن زمین نیکو را به تصرّف خواهید آورد.
۲۳ پس احتیاط نمایید، مبادا عهد یهُوَه، خدای خود را که با شما بسته است فراموش نمایید، و صورت تراشیده یا شبیه هر چیزی که یهُوَه خدایت به تو نهی کرده است، برای خود بسازی.
۲۴ زیرا که " یهُوَه " خدایت آتش سوزنده و خدای غیور است.
۲۵ چون پسران و پسرانِ پسران را تولید نموده، و در زمین مدتی ساکن باشید، اگر فاسد شده، صورت تراشیده، و شبیه هرچیزی را بسازید و آنچه در نظر یهُوَه خدای شما بد است بجا آورده، او را غضبناک سازید،
۲۶ آسمان و زمین را امروز بر شما شاهد می آورم که از آن زمینی که برای تصرّف آن از اُرْدُنّ بسوی آن عبور می کنید، البته هلاک خواهید شد و روزهای خود را در آن طویل نخواهید ساخت، بلکه بالکل هلاک خواهید شد.
۲۷ و خداوند شما را در میان قومها پراکنده خواهد نمود، و شما در میان طوایفی که خداوند شما را به آنجا می برد، قلیل العدد خواهید ماند.
۲۸ و در آنجا خدایان ساخته شده دست انسان از چوب و سنگ را عبادت خواهید کرد، که نمی بینند و نمی شنوند و نمی خورند و نمی بویند.
۲۹ لیکن اگر از آنجا یهُوَه خدای خود را بطلبی، او را خواهی یافت، بشرطی که او را به تمامی دل و به تمامی جان خود تفحص نمایی.
۳۰ چون در تنگی گرفتار شوی، و جمیع این وقایع برتو عارض شود، در ایام آخر بسوی یهُوَه خدای خود برگشته، آواز او را خواهی شنید.
۳۱ زیرا که یهُوَه خدای تو خدای رحیم است ؛ تو را ترک نخواهد کرد و تو را هلاک نخواهد نمود، و عهد پدرانت را که برای ایشان قسم خورده بود، فراموش نخواهد کرد.
۳۲ زیرا که از ایام پیشین که قبل از تو بوده است، از روزی که خدا آدم را برزمین آفرید، و از یک کناره آسمان تا به کناره دیگر بپرس که آیا مثل این امر عظیم واقع شده یا مثل این شنیده شده است؟
۳۳ آیا قومی هرگز آواز خدا را که از میان آتش متکلم شود، شنیده باشند و زنده بمانند، چنانکه تو شنیدی؟
۳۴ و آیا خدا عزیمت کرد که برود و قومی برای خود از میان قوم دیگر بگیرد با تجربه ها و آیات و معجزات و جنگ و دست قوی و بازوی دراز شده و ترسهای عظیم، موافق هرآنچه یهُوَه خدای شما برای شما در مصر در نظر شما بعمل آورد؟
۳۵ این برتو ظاهر شد تا بدانی که یهُوَه خداست و غیر از او دیگری نیست.
۳۶ از آسمان آواز خود را به تو شنوانید تا تو را تأدیب نماید، و برزمین آتش عظیم خود را به تو نشان داد و کلام او را از میان آتش شنیدی.
۳۷ و از این جهت که پدران تو را دوست داشته، ذریت ایشان را بعد از ایشان برگزیده بود، تو را به حضرت خود با قوّت عظیم از مصر بیرون آورد.
۳۸ تا امت های بزرگتر و عظیم تر از تو را پیش روی تو بیرون نماید و تو را درآورده، زمین ایشان را برای ملکیت به تو دهد، چنانکه امروز شده است.
۳۹ لهذا امروز بدان و در دل خود نگاه دار که یهُوَه خداست، بالا در آسمان و پایین برروی زمین و دیگری نیست.
۴۰ و فرایض و اوامر او را که من امروز به تو امر می فرمایم نگاهدار، تا تو را و بعد از تو فرزندان تو را نیکو باشد و تا روزهای خود را بر زمینی که یهُوَه خدایت به تو می دهد تا به ابد طویل نمایی.
۴۱ آنگاه موسی سه شهر به آن طرف اُرْدُنّ بسوی مشرق آفتاب جدا کرد.
۴۲ تا قاتلی که همسایه خود را نادانسته کشته باشد و پیشتر با وی بغض نداشته به آنها فرار کند، و به یکی از این شهرها فرار کرده، زنده ماند.
۴۳ یعنی باصَر در بیابان، در زمین همواری به جهت رؤبینیان، و راموت در جلعاد به جهت جادیان، و جُولان در باشان به جهت مَنَسّیان.
۴۲ تا قاتلی که همسایه خود را نادانسته کشته باشد و پیشتر با وی بغض نداشته به آنها فرار کند، و به یکی از این شهرها فرار کرده، زنده ماند.
۴۳ یعنی باصَر در بیابان، در زمین همواری به جهت رؤبینیان، و راموت در جلعاد به جهت جادیان، و جُولان در باشان به جهت مَنَسّیان.
۴۴ و این است شریعتی که موسی پیش روی بنی اسرائیل نهاد.
۴۵ این است شهادات و فرایض و احکامی که موسی به بنی اسرائیل گفت، وقتی که ایشان از مصر بیرون آمدند،
۴۶ به آنطرف اُرْدُنّ در درّه مقابل بیت فغور در زمین سیحون، ملک اموریان که در حشبون ساکن بود، و موسی و بنی اسرائیل چون از مصر بیرون آمده بودند او را مغلوب ساختند،
۴۷ و زمین او را و زمین عوج ملک باشان را، دو ملک اموریانی که به آنطرف اُرْدُنّ بسوی مشرق آفتاب بودند، به تصرف آوردند،
۴۸ از عَروعیر که بر کناره وادی اَرْنون است تا جبل سیئون که حرمون باشد،
۴۹ و تمامی عَرَبَه به آنطرف اُرْدُنّ بسوی مشرق تا دریای عربه زیر دامنه های فِسْجَه.
۴۵ این است شهادات و فرایض و احکامی که موسی به بنی اسرائیل گفت، وقتی که ایشان از مصر بیرون آمدند،
۴۶ به آنطرف اُرْدُنّ در درّه مقابل بیت فغور در زمین سیحون، ملک اموریان که در حشبون ساکن بود، و موسی و بنی اسرائیل چون از مصر بیرون آمده بودند او را مغلوب ساختند،
۴۷ و زمین او را و زمین عوج ملک باشان را، دو ملک اموریانی که به آنطرف اُرْدُنّ بسوی مشرق آفتاب بودند، به تصرف آوردند،
۴۸ از عَروعیر که بر کناره وادی اَرْنون است تا جبل سیئون که حرمون باشد،
۴۹ و تمامی عَرَبَه به آنطرف اُرْدُنّ بسوی مشرق تا دریای عربه زیر دامنه های فِسْجَه.
 |  |
تثنیه-باب چهارم Deuteronomy-04
Reviewed by جواد
on
شنبه, مرداد ۱۰, ۱۳۹۴
Rating:
Reviewed by جواد
on
شنبه, مرداد ۱۰, ۱۳۹۴
Rating:
