پیدایش-باب بیست و هشتم 28-Genesis

خانه خداوند 

۱ و اسحاق، یعقوب را خوانده، او را برکت داد و او را امر فرموده، گفت: زنی از دختران کنعان مگیر. 

۲ برخاسته، به فَدّانِ اَرام، به خانة پدر مادرت، بتوئیل، برو و از آنجا زنی از دختران لابان، برادر مادرت، برای خود بگیر. 

۳ و خدای قادر مطلق تو را برکت دهد، و تو را بارور و کثیر سازد، تا از تو امتهای بسیار بوجود آیند. 

۴ و برکت ابراهیم را به تو دهد، به تو و به ذریت تو با تو، تا وارث زمین غربت خود شوی، که خدا آن را به ابراهیم بخشید.

۵ پس اسحاق، یعقوب را روانه نمود و به فدان ارام، نزد لابان بن بتوئیل ارامی، برادر رفقه، مادر یعقوب و عیسو، رفت. 

۶ و اما عیسو چون دید که اسحاق یعقوب را برکت داده، او را به فدان ارام روانه نمود تا از آنجا زنی برای خود بگیرد، و در حین برکت دادن به وی امر کرده، گفته بود که « زنی از دختران کنعان مگیر، » 

۷ و اینکه یعقوب، پدر و مادر خود رااطاعت نموده، به فدان ارام رفت، 

۸ و چون عیسو دید که دختران کنعان در نظر پدرش، اسحاق، بَدَند، 

۹ پس عیسو نزد اسماعیل رفت، و مَحلَت، دختر اسماعیل بن ابراهیم را که خواهر نبایوت بود، علاوه بر زنانی که داشت، به زنی گرفت. 

۱۰ و اما یعقوب، از بِئرشَبَع روانه شده، بسوی حران رفت. 

۱۱ و به موضعی نزول کرده، در آنجا شب را بسر برد، زیرا که آفتاب غروب کرده بود و یکی از سنگهای آنجا را گرفته، زیر سر خود نهاد و در همان جا بخسبید. 

۱۲ و خوابی دید که ناگاه نردبانی بر زمین برپا شده، که سرش به آسمان می رسد، و اینک فرشتگان خدا بر آن صعود و نزول می کنند. 

۱۳ در حال، خداوند بر سر آن ایستاده، می گوید: من هستم " یهُوَه " ، خدای پدرت ابراهیم، و خدای اسحاق. این زمینی را که تو بر آن خفته ای به تو و به ذریت تو می بخشم. 

۱۴ و ذریت تو مانند غبار زمین خواهند شد، و به مغرب و مشرق و شمال و جنوب منتشر خواهی شد، و از تو و از نسل تو جمیع قبایل زمین برکت خواهند یافت. 

۱۵ و اینک من با تو هستم، و تو را در هر جایی که رَوی، محافظت فرمایم تا تو را بدین زمین بازآورم، زیرا که تا آنچه را به تو گفته ام، بجا نیاورم، تو را رها نخواهم کرد.

۱۶ پس یعقوب از خواب بیدار شد و گفت: « البته " یهُوَه " در این مکان است و من ندانستم. » 

۱۷ پس ترسان شده، گفت: « این چه مکان ترسناکی است! این نیست جز خانة خدا و این است دروازة آسمان. » 

۱۸ بامدادان یعقوب برخاست و آن سنگی را که زیر سر خود نهاده بود، گرفت و چون ستونی برپا داشت و روغن بر سرش ریخت. 

۱۹ و آن موضع را بیت ئیل نامید، لکن نام آن شهر اولاً لوز بود. 

۲۰ و یعقوب نذر کرده، گفت: اگر خدا با من باشد، و مرا در این راه که می روم محافظت کند، و مرا نان دهد تا بخورم، و رخت تا بپوشم، 

۲۱ تا به خانة پدر خود به سلامتی برگردم، هرآینه یهوه، خدای من خواهد بود. 

۲۲ و این سنگی را که چون ستون برپا کردم، بیت " یهُوَه " شود، و آنچه به من بدهی، ده یک آن را به تو خواهم داد.